Kojarzy się nam z nimi ogromne poczucie humoru oraz skłonność do psot, wybryków i dowcipów.

Przed Wami post poświęcony książkowym bliźniakom urodzonym w Prima Aprilis – Fredowi i George’owi Weasleyom.

Jak w każdy wtorek, odbywamy sentymentalną podróż do Hogwartu. Wszystkie posty z serii znajdziecie pod tagiem Harry Potter, a listę publikacji we wpisie: Cykl o Harrym Potterze + FAQ .

 

 

10 najzabawniejszych momentów Freda i George’a

1.

Takich ich poznaliśmy:

– Fred, teraz ty – powiedziała pulchna kobieta.
– Nie jestem Fred, jestem George – odrzekł chłopiec.
– Naprawdę, kobieto, i ty uważasz się za naszą matkę? Nie wiesz, jak ma na imię twoje dziecko?
– Przepraszam, George.
– To był żart, jestem Fred – powiedział chłopiec i odszedł.

 

2.

Standardowe nabijanie się z Percy’ego.

– Mamo, nie mogę dłużej zostać – powiedział. – Siedzę z przodu, prefekci mają zarezerwowane dwa przedziały…
– Och, jesteś prefektem, Percy? – zdziwił się jeden z bliźniaków. – Dlaczego nam nie powiedziałeś? Nie mieliśmy pojęcia.
– Daj spokój, przecież pamiętam, że coś o tym wspominał – powiedział drugi bliźniak. – Raz…
– Albo dwa…
– Chwilę temu…
– Przez całe lato…

 

3.

– Ministerstwo podeśle nam parę samochodów – odpowiedział pan Weasley. Wszyscy na niego spojrzeli.
– Dlaczego? – zdziwił się Percy.
– Bo ty jesteś wśród nas, Percy – powiedział z powagą George.

 

4.

 

— Strach pomyśleć, co bym znalazł w swojej poczcie, gdyby mnie nie było w pracy przez pięć dni.
— Tak, ktoś mógłby ci znowu podrzucić smocze łajno, no nie, Percy? — zakpił Fred.
— To była próbka nawozu z Norwegii! — oburzył się Percy, oblewając się rumieńcem. — To nie był żaden dowcip!
— Był — szepnął Fred do Harry’ego, kiedy wstawali od stołu. — My mu to posłaliśmy.

 

5.

Jeden z moich ulubionych fragmentów:

Ron uniósł wysoko odznakę.
– Nie wierzę! Nie wierzę! Och, Ron, to cudownie! Prefekt! Jak każdy w tej rodzinie!
– A ja i Fred to co, jesteśmy tylko sąsiadami?
 

6.

Klasyczni bliźniacy:

– Nienawidzę koloru kasztanowego – jęknął Ron i wciągnął swój sweter przez głowę.
– Na twoim nie ma litery – zauważył George. – Chyba uważa, że nie zapominasz swojego imienia. Ale my nie jesteśmy tacy głupi, wiemy, że nazywamy się Gred i Forge.

 

7.

Kiedy George stracił ucho:

– Jak się czujesz, Georgie? – szepnęła pani Weasley. Pomacał sobie głowę.
– Jak uduchowiony – wymamrotał.
– Co mu się stało? – wychrypiał Fred z przerażoną miną. – Mózg ma uszkodzony?
– Jak uduchowiony – powtórzył George, otwierając oczy i patrząc na brata. – Widzisz… jestem trochę uduchowiony. ODUCHOWIONY, Fred, łapiesz teraz?
Pani Weasley zaszlochała głośno. Twarz Freda odzyskała zwykłą barwę.
– To żałosne – powiedział. – Naprawdę żałosne! Tyle jest dobrych dowcipów o uszach, a ty wyskakujesz z tym uduchowionym?

 

8.

„- Chodzi o to, żebyście nie dali się uwieść fałszywemu poczuciu bezpieczeństwa, myśląc, że nie ma go [Voldemorta] w kraju. Może jest, a może go nie ma, ale pozostaje faktem, że potrafi się poruszać szybciej niż Severus Snape, gdy mu się zagrozi szamponem”

 

9.

Ten moment z rozdziału o siedmiu Potterach:

„(…) stało już przed nim sześciu Potterów. Każdy ciężko dyszał. Fred i George spojrzeli na siebie i jednocześnie krzyknęli:
 
– Super… jesteśmy identyczni!”

10.

I symetryczna końcówka z ostatniej części:

– Bo ciebie trzeba pilnować – warknął Moody, a jego magiczne oko nie odrywało się od Mundungusa, gdy wyliczał dalej: – Artur i Fred…
– Jestem George – powiedział Harry, na którego wskazywał Moody. – Czy musisz nas mylić nawet wtedy, kiedy jesteśmy Flarrym?
– Wybacz, George…
– Ja tylko cię sprawdzałem, naprawdę jestem Fredem…

 

---

Powoli dobiegają końca już nawet wakacje studenckie, ale myślę, że ze względu na Wasze duże zainteresowanie tą serią, pociągnę ją jeszcze dużo dłużej – być może pomysłów starczy mi nawet do końca roku 🙂

oraz
 

---

Jeżeli nie chcesz przegapić kolejnych wartościowych wpisów, zaobserwuj mój profil na Instagramie i bądź na bieżąco 🙂